325 IN DE SINT-JAN EVANGELISTKERK - DEEL 2

VIA DE HONDERDMAN NAAR DE MADONNA MET CHI-RHO

Thea-Warrior

 

'Heer, ik ben niet waardig...'

Als Jezus in Kapernaum is, komt een honderdman aan Hem vragen om zijn knecht, die helse pijnen lijdt en thuis op bed ligt, te genezen.

Volgen Mattheüs 8: 5-13 stemt Jezus toe: "Ik zal komen en hem genezen."

De honderdman antwoordt: " Heer, ik ben niet waardig, dat Gij onder mijn dak komt, maar spreek slechts een woord en mijn knecht zal genezen worden." 

De honderdman (volgens het wereldwijde web de hoogste officiersrang in het Romeinse leger voor een persoon van gewone komaf) licht toe dat hij onder meer-machtigen staat van wie hij de bevelen uitvoert en dat zijn ondergeschikten - zijn soldaten - zijn bevelen uitvoeren.

Jezus verwondert zich over het grote geloof van de honderdman, en Hij waarschuwt zijn volgers dat velen uit en oosten en westen zullen komen die met Abraham, Izak en Jacob in de hemel zullen aanzitten, maar dat er ook zullen zijn die in de buitenste duisternis - waar geween en het knersen van tanden heerst - zullen worden uitgeworpen.

Tot de honderdman zegt Hij: "Ga heen, u geschiede wat gij geloofd hebt." 

Terstond wordt de knecht gezond.

 

In de rooms-katholieke rite worden de verontschuldigende woorden van de centurio uit Mattheüs 8 nog steeds uitgesproken als inleiding bij het uitreiken van de communie: "Heer, ik ben niet waardig dat gij tot mij komt, maar spreek en ik zal gezond worden."

Persoonlijk heb ik moeite met deze tekst, want ook al ben ik een zondaar - en wie niet? - volgens mij is het niet nodig om mezelf kleiner te maken, te vernederen, tenslotte bevindt zich in ieder mens een Vonk van het Goddelijke - zelfs in de grootste misdadiger, al heeft dit individu mogelijk een hart van steen waardoor de Zachte Liefde onbereikbaar is. Een frase als 'Heer, ik doe mijn uiterste best om zuiver - zonder zonden - te leven, spreek om mij daarin te ondersteunen, en dat ik mijzelf indien nodig mag vergeven...' kan ik meer appreciëren.

Maar dit terzijde, als ik het verhaal van de honderdman uit het Nieuwe Testament volg, blijkt voor alle zondaars, zelfs voor hen die mogelijk bewust zaken uithalen die niet deugen, dat het geloof in de Kracht van Jezus genoeg is om te genezen.  Geloven in de Kracht van het Licht lijkt genoeg te zijn om de Hemelpoort te openen.

Dit betekent overigens niet dat met en in dit bewustzijn een mens gewoon van alles kan uithalen. Eenmaal in dit bewustzijn dient een mens zijn best te doen om zowel de Aarde als alle daarin en daarop levende wezens eerlijk de ruimte te geven.

 

Terwijl ik dit schrijf (vrijdag, 18 maart 2022) is er op Aarde meer dan genoeg strijd en oorlog. Miljoenen vluchtelingen verspreiden zich over Europa, en Oekraïne lijkt met de grond te worden gelijkgemaakt. Zoals bij de honderdman volgens velen vrijwillig de opdrachten van hun meerderen, anderen worden gedwongen. Het lijkt noodzakelijk geboortegrond te verdedigen. Vertelt het verhaal van de honderdman ècht dat er in het Hiernamaals voor 'al deze zondaars' redding is als ze hier op Aarde kunnen gaan geloven in de Kracht van het Licht?

 

Bij een volgend glas-in-loodraam, de Madonna met de Chi-Rho, sta ik langere tijd te glimlachen; wat een tere tinten! In 2019 heb ik in Bavay geleerd dat de rho (de p-vorm) van de chi-rho, van het Christusmonogram, symbool staat voor de aanwezigheid van een Verticale Energielijn. Als de tijd daar is, zal ik zeker over mijn queeste-etappe in Bavay verhalen! 

In de Sint-Jan Evangelistkerk onthult deze chi-rho dat zich in de kerk een Kruising van Energielijnen mèt een Verticale Energielijn bevindt... een Verbinding tussen Hemel en Aarde.

Hm, ik vraag me af hoe vaak in Rooms-Katholieke kerken een chi-rho aanwezig is. Iets om in de toekomst bewuster op te letten. In elk geval ervaar ik in de Sint-Jan Evangelist onmiddellijk een opdracht: 'Waar bevindt zich de Energielijnenkruising? Waar en hoe?'

 

Op het hoogkoor heb ik snel een Energielijn te pakken: deze niet zo heel brede Lijn loopt schuin over het koor. Het oude tabernakel aan de zuidmuur van het hoogkoor ligt geheel op de Lijn, net binnen de rechtergrens. Dit tabernakel, gemaakt door een onbekende schrijnwerker in de tweede helft van de zeventiende eeuw, wordt bekroond door een pelikaan die met eigen bloed jongen voedt. Het wereldwijde web vertelt dat volgens legenden uit de oudheid en middeleeuwen de pelikaan de eigen borst openreet om dode jongen weer tot leven te wekken, aldus wordt de pelikaan een symbool voor Moederliefde, voor Christus en zijn Offerdood alsook Zijn Opstanding. 

 

Bij de noordmuur ligt een grote grafsteen op de Energielijn, maar omdat er tevens koorbanken bovenop staan, is van deze grafsteen weinig te zien. In het zuidelijk transept kan ik de Energielijn gemakkelijk volgen. Verschillende artefacten, waaronder een albasten reliëf uit de periode 1601-1610 met de aanbidding van Jezus door de herders in de stal, bevinden zich op de Lijn. Zo ook een reliekhoorn van Sint-Hubertus, welke volgens het Koninklijk Instituut voor het Kunstpatrimonium van België rond het jaar 700 (echt waar!) door een edelsmid is gemaakt. Twee gepolychromeerde beelden flankeren deze hoorn: een beeld uit 1605 van Sint-Hubertus van Luik en een uit 1480-1500 van Johannes de Doper met op een boek het Lam Jezus. In de zuidoosthoek van het transept staan twee beelden van Sint-Hubertus - op draagbaren - allebei nog net op de Energielijn. Volgens een wat twijfelachtige legende is Sint-Hubertus van Luik in 727 op zijn domein in Tervuren overleden.