DE GROTE GEESTKONING
Thea-Warrior
Het voelt onveilig! Beloerd om precies te zeggen: dat voel ik me dáár op zondagavond 12 september 2021 in bed met mijn echtgenoot in Doornik in ons tijdelijk onderkomen 'La camuche d'Hippolyte Boulenger'. Ergens past dit gevoel in de kleine schuilplaats waarin we verblijven! Camuche, een woord uit het Picardisch dialect, hoort bij 'se mucher' ofwel zich verbergen.
Speurend naar het onheil dwaal ik met mijn ogen door de ruime kamer. Mijn opluchting is oprecht en verbazing groot als blijkt dat vanuit mijn perspectief, vanuit de hoek schuin-linksonder, een reproductie van een magistraal bosgezicht tevens een Geelgroen Getinte Geestkoning verbeeldt die mijn kant op kijkt.
Mijn interesse in het fenomeen is onmiddellijk net zo groot als de schrik van even daarvoor, en mijn aandacht voor de politieserie 'Bron' die ik samen met mijn man op tv bekijk, verflauwt.
lk besef algauw dat door de schuine blikrichting - waarin ik de reproductie bekijk - de afbeelding in de breedte wordt verdicht en dat ik daardoor de Grote Geestkoning in het schilderij kan waarnemen. Frontaal gezien biedt het schilderij een sprookjesachtig, herfstig landschap.
Ik vermoed dat de schilder Hippolyte Boulenger, waarnaar ons appartement is vernoemd, debet is aan de illusie. Van voren gezien verleent de verborgen afbeelding aan het schilderij een enorme kracht. De Boskoning lijkt een kleiner bisschop te zegenen. In elk geval houdt Hij zijn rechterhand beschermend boven diens hoofd.
Als ik nu - op maandag 7 maart 2022 - naar het schilderij kijk, lijkt er ook een Sprookjesfee met een hoge puntmuts in te zijn verborgen. Nota bene in de Geestkoning! Het is een bijzonder androgyn geheel. In het schilderij zijn nog meer Wezens aanwezig!
De andere reproductie in onze camuche blijkt eveneens een verborgen afbeelding te bevatten. Frontaal gezien is het een schaduwrijk weide- en boomlandschap met een beekje en een opvallende schone wolkenlucht. Schuin van linksonder bekeken knielt een monnik neer bij een graf waaruit een hoofd steekt!
Aangezien ik vermoeid ben - eerder deze dag heb ik in Doornik de jaarlijkse Onze-Lieve-Vrouweprocessie en een vrolijke reuzenoptocht gezien - gaat mijn aandacht weer naar de politieserie. Hippolyte Boulenger en zijn schilderijen moeten even wachten tot mijn energie weer op peil is. Voor het moment kan ik me enkel wat suf laten vermaken.
De volgende ochtend lees ik de beschrijving die de verhuurster van het appartement aan de wand heeft gehangen. Hippolyte Boulenger, die op 3 december 1837 in Doornik is geboren, moet in zijn tijd een van de grootste landschapsschilders van Belgie zijn geweest. Hij wordt de meesterschilder van de School van Tervuren genoemd. Vanwege het inspirerende landschap van Wallonië heeft hij blijkbaar langere tijd in Tervuren gewoond.
Op jongere leeftijd heeft hij enkele jaren in Parijs doorgebracht, waar hij door de School van Barbizon is beïnvloed, maar in Brussel moet hij zijn leertijd hebben voltooid. Hm, ik weet niks van landschapsschilders.
Volgens de summier info heeft de schilder een krachtige persoonlijkheid bezeten, heeft hij nieuwe regels voor de schilderkunst geformuleerd en bestaande regels overboord gegooid. Al schilderend zou hij de natuurlijke schitteringen van het atmosferische licht hebben getracht te vangen.
Daar in Doornik denk ik dat ik het begrijp, immers Hippolyte Boulenger neemt schijnbaar niet enkel het feitelijke landschap waar maar ook de energetisch-magische uitstraling ervan. Dit laatste legt hij 'verborgen' in zijn schilderijen vast. Nu denk ik dat ik met deze idee ernaast heb gezeten, want ondertussen heb ik me in schilder Hippolyte verdiept en volgens mij heeft hij gewoon 'last gehad' van een dwalend oog.
Even voor de goede orde: in sommige culturen waarschuwen jonge vrouwen elkaar met de woorden '...hij heeft dwalende ogen'. Zo onthullen ze dat de betreffende man vrouwen als prooi beschouwd; als brokken seksueel te verorberen vlees. Een studente kan bij een dergelijke man door specifieke wederdiensten een (bewust gegeven) krappe onvoldoende voor een werkstuk veranderen in een voldoende. Oh, er zijn vast studentes die via het bed van docenten en professoren hun diploma behalen, maar het overgrote deel gaat nooit alleen bij een man met dwalende ogen op bezoek; zij nemen hun vriendinnen mee naar die man op zijn machtspositie om aldus te pogen van zijn handen en verdere lijf gevrijwaard te blijven.
Van dergelijke dwalende ogen heeft Hippolyte Boulenger volgens mij echter geen last gehad. Nee... Hippolyte is gewoon scheel! Zo is hij geboren, en al wordt deze conditie sinds het midden van de twintigste eeuw in het rijke westen met alle mogelijke middelen (ook operatief) bestreden, aan de volwassen schilder Hippolyte hebben zijn ogen blijkbaar de kwaliteiten geschonken om optische illusies in zijn schilderijen te verwerken.
Waaronder vallen die dubbele afbeeldingen? Onder gezichtsbedrog? Nee de frontale afbeelding is normaal en de afbeelding die enkel vanuit een bepaalde hoek op een 'versmalde' weergaven van het schilderij kan worden waargenomen, is niet vertekend. Op de 'versmalde' weergave zijn de afbeeldingen eveneens realistisch... al bezitten ze daarnaast een magische aantrekkingskracht. Een zogenaamde anamorfose, die frontaal op een vertekende manier waarneembaar is, is het ook niet echt... al kunnen dergelijke afbeeldingen eveneens slechts vanuit een bepaalde hoek op een goede manier worden waargenomen. Ik houd het eenvoudig op een optische illusie.
De hersenen van toeschouwers moeten overigens wel waarnemen dat in de schilderijen van Hippolyte Boulenger meer verborgen zit. De gewone afbeelding zorgt tezamen met de verborgen afbeelding voor een gezonde, vrolijke spanning.
Klik op de afbeelding voor een vergroting en info.
In Doornik neem ik me heilig voor dat als ik weer thuis ben ik me in Hippolyte Boulenger ga verdiepen. Ik heb het gedaan! Hippolyte Boulenger is de man met het dwalende oog uit de negentiende eeuw. Wat ik al veel langer weet, is dat er in de twintigste eeuw in Duitsland een vrouw met een dwalend oog heeft geleefd! Over haar zou ik in 2021, het jaar waarin haar honderdste geboortedag gevierd zou kunnen zijn, ontzettend graag een tentoonstelling hebben georganiseerd, maar vanuit mijn positie (ik hoef geen andere) en met mijn ene lijf kan ik niet alles.
In dit boek 'Intermezzo Dwalende Ogen' op Levendweb kom ik zeker op deze vrouw met haar dwalende oog terug, maar haar naam houd ik nog even geheim. Hopelijk vallen beide schilders ooit de hen toekomende exposities ten deel. Exposities voor vele geïnteresseerden.
Bronnen
- Anamorfose. Op 7 maart 2022 van https://nl.wikipedia.org/wiki/Anamorfose
---> 323 TERVUREN LONKT EN LOKT - Verleid door een Tentoonstelling