IN DE PROTESTANTSE KERK VAN DOORNIK
Thea-Warrior
Eindelijk is het zover: vandaag - 9 januari 2022 - ga ik het schilderij van Philippe-Auguste Hennequin in de Protestantse Kerk bekijken. Ben redelijk vroeg op en zie de zon boven de horizon kruipen. Met het uur varieert de sfeer op de Grote Markt. Tijd genoeg om het boek over de prinses van Epinoy uit te lezen. Het heeft beslist meerwaarde om in haar stad, naast haar standbeeld, haar heroïsch gedrag in mijn hoofd te laten leven.
Ontbijten, opruimen, en dan is het bij droog weer wandelen naar de Rue Barre Saint-Brice.
In de kerk worden we iets voor half elf allerhartelijkst ontvangen door predikante Sylvie Gambarotto.
"Nee, we zijn slechts één nacht in Doornik; vanavond gaan we weer terug."
En daar hangt 'De Verdediging van Doornik door Christine de Lalaing' aan de muur! Jérémie Benoit (1994) vertelt dat het 1,07 bij 1,12 meter meet en het is dus vrij klein. Het euvel valt onmiddellijk op: de kleuren zijn bleek en het oppervlak schittert door de weerkaatsing van het daglicht dat aan de zuidkant van de zaal door de grote ramen op het schilderij valt.
De kerkgangers gaan zitten: op ruim anderhalve meter van elkaar en keurig met mondkapjes op. Het overgrote deel zit aan de raamkant. Het orgel zet in en gedurende de dienst wordt er uit volle borst gezongen; over de vreugde van samen met de Heer te zijn; over Jezus als Verlosser, over (de woorden van) het Evangelie als zaad; over dat de God van het universum de vader van de mensen is in Wiens Liefde zij zich bevinden.
Ik kan er rustig over nadenken: 'Zouden de mensen zich bewust zijn van wat ze zingen? Zouden ze daadwerkelijk een Grote Kracht achter de concrete, alledaagse werkelijkheid waarnemen of is het gewoontegedrag waarvan de inhoud langs hen heengaat?'
Ik hoop dat er daadwerkelijk sprake is van spirituele diepgang, want ik vind het op zich mooi wat de mensen belijden.
Klik op de afbeelding voor een vergroting en info.
Het Evangelie van deze dag betreft Mattheus 12: 1-8.
In het kort: Op een sabbatdag gaat Jezus door het gezaaide en omdat Zijn discipelen honger hebben, beginnen ze aren te plukken en te eten. Farizeeën zien dit en spreken Jezus erop aan: "Zie, Uw discipelen, doen wat niet geoorloofd is om te doen op de sabbat."
Jezus vraagt hen of zij niet gelezen hebben wat David heeft gedaan toen hij en degenen die bij hem waren honger hadden.
Hoe David het Huis Gods binnenging en van de toonbroden at, die hij noch zijn metgezellen (volgens de wet) mochten eten, doch enkel de priesters. "Of", vraagt Hij de Farizeeën, "hebt gij niet gelezen in de wet dat op sabbatdagen de priesters in de tempel de sabbat ontheiligen en toch (volgens de wet) onschuldig zijn?"
"Ik zeg u, dat Een, belangrijker dan de tempel, hier is. En als u daar kennis van zou hebben gehad, zou u weten dat Ik barmhartigheid wil en geen offerande, en u zou de onschuldigen niet hebben veroordeeld, want de Zoon van de mensen is ook een Heer van de sabbat."
In de Protestantse Kerk komt het vervolg op deze tekst uit het Evangelie niet aan bod, maar Jezus gaat de Farizeeën in hun synagoge bezoeken, en daar bevindt zich een mens met een dorre hand. De Farizeeën (dagen Hem uit en) vragen of het geoorloofd is om deze mens (op de sabbat) te genezen.
Jezus vraag hen wie van hen op sabbatdagen een schaap niet uit het water haalt als dit daarin is gevallen: "Een mens gaat een schaap te boven, en het is op een sabbatdag geoorloofd wel te doen."
Jezus vraagt de gehandicapte mens zijn hand uit te strekken en geneest de hand. Hierop gaan de Farizeeën weg en beraden ze zich hoe ze Hem kunnen doden.
Wat een verhaal; zó rigide de wet boven het lot van mensen en goedheid te stellen... en dan ook nog geloven dat ze het recht hebben Jezus (op basis van de wet) te mogen doden. Hoe blind en kleinzielig is dit? Of is het enkel jaloezie en afgunst?
De preek gaat onder andere over de mogelijkheid van de Kerk tot weerstand, verzet en verandering. Mooie samenhang met het Evangelie en met Christine de Lalaing die voor vrijheid in de bres springt. Ik geloof dat predikante Silvie Gambarotto wel beseft dat vaste regels aan mensen houvast en zekerheid bieden, maar dat ze binnen instituten ook tot rigiditeit kunnen leiden èn tot agressie naar anderen.
En dan is de tijd daar om foto's te maken.
Bronnen
- Benoit, J. (1994). Philippe-Auguste Hennequin - 1762-1833. Paris: Arthena.
- Juste, Th. (1861) Christine de Lalaing - Princesse d'Epinoy. Bruxelles: Lacroix, Verboeckhoven et Cie.
Op 8 en 9 januari 2022 van https://books.google.fr/books?id=k_g5AAAAcAAJ&printsec=frontcover#v=onepage&q&f=false
- Mattheus 12:1-8 en 9-14. Op 18 januari 2022 van https://www.statenvertaling.net/bijbel/matt/12.html
---> 314 CHRISTINE OP DE ENERGIELIJN - Zowel Groen als Blauw