HET LICHT IN DE KATHEDRAAL
Thea-Warrior
Na de rust van het avondeten lokt het uitzicht weer. Vijf klokkentorens!? Vier van de Onze-Lieve-Vrouwekathedraal en de vijfde is dan het Belfort. Niet elke toren kan zich op klokken beroepen, echt niet!
De televisie roept niet overtuigend en zin om op mijn telefoon het boek van Théodore Juste over Christine de Lalaing te lezen, heb ik niet, dus na een tijdje komt het theaterspektakel op mijn netvlies: "Zou er nog plek zijn? Met de coronatoegangsbewijzen en mondkapjes moet het in een goed geventileerde kathedraal toch veilig zijn!? De allerlaatste voorstelling is om half acht... het gaat over de Strijd tussen de Engelen."
Gelaten zucht mijn echtgenoot: "Oké, de regen in!"
Bij de Kathedraal tonen we onze QR-codes en vertel ik dat we nog geen toegangskaartjes hebben: "Is er nog plek?"
"Kom maar mee!"
Tot mijn schrik worden we door de dichte mensenmassa geleid tot achter de kassa. In de vestibule kunnen we wachten of er stoelen onbezet blijven. Rustig zit ik naast de grote maquette van de Kathedraal. Licht speelt door het glas-in-lood en zittend op de Turquoise Energielijn ben ik onwerkelijk gelukkig. Voor ons langs stromen de mensen het schip in. Gelukkig, er zijn nog twee stoelen vrij: op de Kruising van de Turquoise Heilige-Geestlijn en de Gele Madonnalijn.
De belichting is schitterend, de muziek geweldig, maar het gesproken verhaal kan ik slechts minimaal volgen. Toch zeggen de beelden genoeg. Als de lichten door het schip dwalen, zie ik plots hoe - vanaf mijn plek gezien - de preekstoel in een draak verandert... ik geniet!
Los van de tekst uit de Apocalyps van Johannes is het theater gewoon spectaculair. Vooruit, voor de liefhebber - in mijn woorden - de inhoud van Openbaring 12 volgens Johannes:
'In de hemel is een groot teken te zien: een vrouw, bekleed met de zon en met de maan onder haar voeten. Op haar hoofd een kroon van twaalf sterren. Ze is zwanger en roept in barensnood en pijn terwijl zij baart.
Er is ook een ander teken in de hemel: een grote rode draak met zeven hoofden en tien hoornen. Op zijn hoofden zeven koninklijke hoeden. Met zijn staart trekt de draak het derde deel van de sterren van de hemel en werpt deze op de aarde.
De draak gaat voor de vrouw staan die nog aan het baren is, opdat hij haar kind kan verslinden als zij het heeft gebaard.
Zij baart een zoon, die al de heidenen zal hoeden met een ijzeren roede, maar haar kind wordt weggerukt tot God en Zijn troon. Hierop vlucht de vrouw de woestijn in, alwaar God haar een plek heeft bereid, waar zij duizendtweehonderd en zestig dagen zal worden gevoed.
In de hemel wordt hierop strijd geleverd: Michaël en zijn engelen krijgen tegen de draak, en de draak en zijn engelen krijgen eveneens. De laatsten bereiken hun doel echter niet en hun plaats is niet langer in de hemel; de grote draak wordt neergeworpen... de oude slang, ook genaamd duivel en satan, die de gehele wereld verleidt, wordt (zo vertelt Johannes) op de aarde geworpen en met hem zijn engelen.
Dan hoort Johannes in de hemel een grote stem die zegt: Nu is de zaligheid en de kracht en het koninkrijk van onze God en de macht van Zijn Christus, want de verklager van onze broeders, die hen dag en nacht voor onze God heeft aanklaagd, is neergeworpen. En door het bloed van het Lam en door het woord van hun getuigenis hebben zij hem overwonnen, en zij hebben hun leven niet liefgehad tot aan de dood (want ze leven nog!). Daarom bedrijf vreugde, gij hemelen, en gij, die daarin woont! Wee degenen, die op de aarde en in de zee wonen, want de duivel is tot u afgekomen en hij heeft grote toorn omdat hij weet dat hij slechts weinig tijd heeft.
Als de draak waarneemt dat hij op de aarde is geworpen, vervolgt hij de vrouw die het manneke heeft gebaard. Maar aan de vrouw worden twee vleugels als van een grote arend gegeven, opdat zij de woestijn kan invliegen; naar haar plek, waar zij buiten het gezicht der slang een tijd, en tijden en een halve tijd wordt gevoed.
Uit zijn mond werpt de slang als een rivier water achter de vrouw aan, opdat deze rivier haar zal wegvoeren. Maar de aarde komt de vrouw te hulp, want de aarde opent haar mond en verzwelgt de rivier die de draak uit zijn mond heeft geworpen. Hierop vergramt de draak zich op de vrouw en hij gaat heen om krijg te voeren tegen de overigen van haar zaad die zich aan de geboden van God houden en de getuigenis van Jezus Christus hebben.
En ik (Johannes) heb dit alles staand op het zand der zee gezien.'
In de Kathedraal krijgt het verhaal aan het eind een wending die aansluit bij de opmerking dat Michaël en zijn engelen dankzij het bloed van het Lam hebben overwonnen: de Engel Gabriël kondigt aan Maria aan dat zij een zoon krijgt die zij 'Jezus' zal noemen.
Tja, een aankondiging van de geboorte van Jezus houdt nog niet zijn kruisdood in; verbeeldt nog niet ècht het bloed van het Lam... en feitelijk is het visioen uit Openbaring 12 door Johannes pas opgetekend na de kruisdood van Jezus, maar door deze aankondiging eindigt het theaterspektakel met Kerstmis! Aangezien het gehele spel is bedoeld voor de kerstperiode vormt deze ludieke toevoeging een mooi einde.
Tja, en ondertussen hebben wij mensen op aarde nog behoorlijk last van de verleidingen van de duivel. Volgens het visioen zou dit toch niet meer lang hoeven duren want de duivel heeft slechts weinig tijd. Mogelijk dat Michaël en zijn engelen de mensen op aarde (en de wezens in de zee) kunnen helpen om hier van deze ellende af te komen, tenslotte hebben ze de duivel en zijn engelen reeds uit de hemel verjaagd. Ik stel voor het hen gewoon te vragen.
Het hele gebeuren in de Kathedraal voelt aan als een sprookjesachtig afscheid van de Doornikse tijd. Terug in onze Gîte staar ik, verzadigd door alle indrukken, naar de torens - naar de quincunx - van de Onze-Lieve-Vrouwekathedraal: '...een voorafbeelding van het Heilige Jeruzalem; van de tijd en ruimte waarin duivelse gedragingen voor eeuwig zijn verdwenen.'
In de gewone wereld valt er echter weinig te forceren, dus besluit ik over Christine de Lalaing te gaan lezen; over hoe een vrouw de stad Doornik, de inwoners en haar eigen visie heeft verdedigd... over godsdienstvrijheid en vrijheidsstrijd.
Het komt goed, mogelijk dat vertrouwen kan helpen uiteindelijk vrede te bewerkstelligen. Uit het vervolg van de Apocalyps van Johannes is in elk geval duidelijk dat er op enig moment vrede zal zijn.
Bronnen
- Het Gevecht van de Engelen - Johannes Openbaring 12.
Op 12 februari 2022 van https://www.statenvertaling.net/bijbel/open/12.html
---> 313 VREUGDE EN DECEPTIE - In de Protestantse Kerk