EEN KOORD MET DRIE STRENGEN
Thea-Warrior
Langs Louis Gallait (op zijn voetstuk) wandelen we terug richting het Belfort. De braderie voert nog steeds het hoogste woord. Op de Vieux Marché aux Poteries is het rustiger, maar als we daar ons favoriete terras willen betreden, worden we paniekerig weggejaagd door de eigenaar van het restaurant: "Binnen zit het helemaal vol en ik heb geen personeel om op het terras te bedienen!"
Binnen zitten inderdaad behoorlijk veel mensen, al hangen ze nog niet met de benen naar buiten. Mijn man en ik kijken elkaar vragend aan, maar omdat het coronamormel nog rondwaart, besluiten we naar de Grand'Place te gaan. In het gezellige geroezemoes op de Grote Markt bekijk ik bij een heerlijke cappuccino mijn puntenlijstje: 'Zou het ergens iets rustiger zijn, zodat ik nog wat kan checken?'
Eén kwestie springt eruit: 'De Turquoise Energielijn in de Kathedraal... is dat één lijn of zijn het er twee of drie?'
Ik zie mezelf niet rondrennen en fotograferen in de Rue des Chapeliers; dat wordt een lijdensweg om alle passerende voetgangers te ontwijken, maar... ik hoef toch niet te weten waar de energielijnen zich precies bevinden, enkel weten of er één lijn ligt of meer lijnen. De nieuwsgierigheid wint.
Met de wichelroede wandel ik heen en weer langs de pandjes, die als een kwart kerstkransje, aan de zuidkant van het koor van de Onze-Lieve-Vrouwekathedraal liggen. Gezeten op een grote steen kijkt mijn echtgenoot geduldig toe. Afgaand op mijn foto van 26 juli 2021, met de plattegrond van de Kathedraal en de Kapittelzalen, maak ik een schetsje in mijn schrift.
Na een half uur tasten, de straat oversteken en weer terug en check-check-doublecheck, kan ik uiteindelijk drie energielijnen intekenen. Degene het dichtst bij het koor is zes stappen breed, degene in het midden is acht stappen breed en degene het verst van het koor weg is ook acht stappen breed. De laatste ligt op de plek waar ik, gezien de richting van de Turquoise Heilige-Geestlijn in de Kathedraal, de Energielijn zou verwachten.
Een beter schetsje is beslist mogelijk, de middelste Lijn kent een richtingscorrectie en bij de meest smalle heb ik de foutieve '5 à' doorgestreept, maar ik wil het resultaat Levendweb niet onthouden.
Na de kruising met de Rode Belfortlijn ontvlecht de Turquoise Heilige-Geestlijn zich inderdaad in drie Energielijnen. Het is net een uit drie strengen ineengedraaid koord. Wat een unieke situatie in de Kathedraal; één ineengedraaid Koord.
In de Kapittelzalen kan de Witte Bisschop-Labislijn ook invloed hebben op het gebeuren. Op zich er lijkt nogal wat te geschieden in die aanbouwsels aan de zuidoostkant van het hoogkoor.
Als ik mijn aantekeningen bijna rond heb, word ik aangesproken door twee daklozen. Althans gezien hun uiterlijk en met de blikjes bier die ze wegmoffelen, neem ik aan dat het daklozen te zijn. Ze vragen heel frank of ik leylijnen aan het zoeken ben.
Tja, ik noem de lijnen energielijnen omdat ik de loop van de energie van de lijnen volg, terwijl leylijnen volgens mij bestaan uit rechtgetrokken lijnen tussen twee krachtplekken, maar ik ben wel zo wijs om beide mannen niet te corrigeren. Dat zou ook wel erg veel van mijn enigszins mankerende Frans vragen.
Dus ja, ik vertel dat de Onze-Lieve-Vrouwekathedraal op een grote krachtplek is gebouwd en een krachtige, inspirerende, verticale energielijn bezit en dat ik aan het kijken ben waar de energielijnen in deze straat liggen. Ze zijn het met me eens dat de Onze-Lieve-Vrouwekathedraal een bijzonder gebouw en een krachtige plaats is en lijken trots op 'hun' Kathedraal te zijn. Instemmend knikkend schuifelen ze weer weg, de blikjes opnieuw aan de mond.
Op zich grappig, dat twee drankverslaafde personen me rechtstreeks aanspreken, terwijl tientallen niet-daklozen, al of niet met zware boodschappentassen, me ook in deze straat zien wichelen, maar me echt niet aanspreken. Gelukkig maar, ik moet er niet aan denken al die mensen te woord te staan, ik hou van rust. Toch is het opvallend.
Voorlopig ben ik tevreden, ik neem me voor om deze dag aan de andere kant van de Kathedraal, nabij het Huis van de Oude Priesters, de Turquoise Heilige-Geestlijn ook nog te checken. Gezeten naast mijn man op een van de grote stenen rond het gras rond het hoogkoor overleg ik wat nu verder te doen: "Zullen we naar de Sint-Brixius wandelen, aan de andere kant van de Schelde? Daar wil ik nog checken of de energielijn uit de kerk door het pand gaat waar het graf van koning Chilperic is gevonden. Lijkt me wel gezellig om over de braderie daar naartoe te wandelen..."
Gezien het mormel aarzelt mijn echtgenoot wat; het idee zich meer tussen de mensen te begeven, staat hem niet echt aan. We besluiten de anderhalve meter zo goed als mogelijk is aan te houden. Hm, hij kent mij, misschien vreest hij stiekem wel dat ik aan het inkopen sla. Knoflook heeft hij gelukkig in zijn eigen moestuin, maar anders...