272 DOORNIK VIERT ZICHZELF

HET KAN VERKEREN

Thea-Warrior

 

Als ik op 11 september 2021 naar Doornik vertrek, heb ik de Openbaring van Johannes minder diepgaand geanalyseerd dan dat ik het verhaal nu, in oktober 2021, op Levendweb heb beschreven. In augustus is het globaal verkennend lezen, waarbij de Lichtstad de meeste indruk op me maakt omdat ik het Web van Energielijnen over de Aarde als Lichtstad ga zien. Dat volgens het verhaal op Aarde het huidige, fysieke, leven uiteindelijk niet meer mogelijk is, heb ik minder scherp op mijn netvlies staan als ik naar Doornik afreis. Ook niet dat de Lichtstad wordt beschouwd als bruid van Christus.

 

Het is logisch dat op Levendweb de verhalen achter mijn persoonlijke ervaringen aan lopen. In de wereld van alledag ontdek ik het een, bestudeer tegelijkertijd wat anders en verhaal ondertussen over een derde onderwerp. Soms is het een hele klus om het 'wat, waar en hoe' goed uit elkaar te houden en correct met elkaar te verbinden. Als ik duizelig word, weet ik dat ik het rustiger aan mag doen, maar eigenlijk ga ik uitermate vrolijk gedreven voort.

 

Met een lijst aandachtspunten op zak vertrek ik op zaterdag de elfde tegen het middaguur met mijn echtgenoot naar Doornik: op naar de processie! Het bezoeken van het Hôtel-de-Ville staat hoog op mijn lijstje. Philippe-Auguste Hennequin heeft getracht een beeld van 'Het Hemelse Jeruzalem' in zijn schilderij 'De verdediging van Doornik door Christine de Lalaing' te verwerken en daarom wil ik het originele schilderij maar wat graag in het stadhuis bekijken en fotograferen. Zeker ook omdat ik op het wereldwijde web geen enkele afbeelding van het schilderij heb kunnen vinden. Op een afbeelding met meer details kan ik het energielijnenpatroon van de Kathedraal beter intekenen.

Op zaterdag 28 augustus heb ik thuis al ontdekt dat ik er op 10 augustus wat naast heb gezeten. Niet het midden van de borstkas van Christine - haar hart - is het centrum van de Tien-Stralen-Ster, maar de kruisvormige pommel van haar dolk, welke ze achter haar ceintuur heeft gestoken. De in het schilderij versleutelde energielijnen komen dan ook op de grond op betere plekken uit. Inhoudelijk, over de pommel en zo, heb ik reeds een en ander bestudeerd, maar via een scherpere foto kan ik de materie beter presenteren... ik zal bedrogen uitkomen.

 

Naast enkele kleinere vraagstukken, zoals de specifieke ligging van de middeleeuwse kelder of crypte onder het Hôtel-de-Ville en het gedenkbord betreffende de vindplaats van het graf van koning Chilperik I bij de Sint-Brixiuskerk, wil ik buiten de Onze-Lieve-Vrouwekathedraal de Turquoise Energielijn onderzoeken. Gebogen? Twee-in-Een, Drie-in-Een? 

Ik neig naar de laatste optie, al word ik enigszins nerveus als ik me daarbij de Drie-eenheid van God de Vader, de Zoon en de Heilige Geest voor de geest haal, immers het lijkt zo gezocht. 

Als ik op vrijdag tien augustus 2021 met mijn vriendin Annemie op een terras over de Turquoise Energielijn praat, denkt zij eveneens aan een Drie-in-Een. We gaan het zien, ik zal het serieus onderzoeken. Als zij die dag afstemt op mijn bezoek aan Doornik wordt het volgens haar daar een vrolijke bende; zij ziet engelen met dikke buikjes lachen. Mijn serieuze kant ergert zich even; ik zal toch wel onderzoek kunnen doen!?

 

Na een voorspoedige reis parkeren we onze auto aan de noordkant van Boulevard Bara. Op het grote parkeerterrein aan de overkant bruisen en schitteren de kermisattracties. In het centrum is 'La camuche d'Hippolyte Boulenger' aan de Place Roger de le Pasture snel bereikt. Geen idee wat 'camuche' betekent. Iets als kluis, vluchthaven of holletje.

Het installeren gaat snel want voor twee nachten hebben we nauwelijks iets bij ons en dan is het 'op voor koffie' de stad in. Via de Kathedraal wandelen we naar het Toeristenbureau om informatie over de Grote Processie bijeen te sprokkelen. Als ik verneem dat de stad vier dagen in festiviteiten is ondergedompeld en er meerdere optochten zijn, vermoed ik vaag dat mijn onderzoek-doen weleens aardig in het honderd kan lopen.

 

Als een stad zich viert wat moet ik dan? Schakelen en gewoon meevieren... ervaren dat het leven een geschenk is. Voor het verlangde bakje koffie met wat lekkers wandelen we naar 'Le Pinacle'. Daar blijkt dat aan het eind van de Vieux Marché aux Poteries - naast het Belfort - een vrolijke bijeenkomst wordt gehouden. Het schijnt de feestelijke inkomst van stadsreuzin 'Koningin Doornik' te zijn. Ze wiegt heen en weer en danst in het rond terwijl rood-wit-geklede notabelen naar cabareteske liederen en toespraken luisteren. In haar vuurrode kleed ziet Koningin Doornik er fantastisch uit. Gouden fleurs-de-lis versieren haar blauwe mantel. Op haar borst pronkt de witte toren uit het wapen van Doornik. Kroon en scepter ontbreken evenmin. In haar linkerhand houdt ze een door haar ondertekend charter met de tekst 'La Confiance' ofwel 'Het Vertrouwen' vast. Terwijl de omgeving resoneert door een geweldig gebeier van de grote klokken in de Kathedraal genieten wij in de nabijheid van de Heilige Lucas en de Madonna van koffie met slagroom. 

 

Ik bestudeer enkele folders: in het kader van de 33ste dagen van het Patrimoine (het Erfgoed) wordt op veel plekken in de stad aandacht besteed aan de nalatenschap van vrouwen. De folder 'Femmes et Patrimoine' van het Toeristenbureau biedt een programma met voor elk wat wils, te veel om op te noemen. Wat een actieve stad! De stoere prinses Christine de Lalaing - het standbeeld op de Grote Markt - siert het folderfront. Voor het vrouwelijk deel van de wereld lijkt er in positieve zin ècht iets aan het veranderen te zijn.