247 VERGEET HET MAAR!

MIJN PLAATS WEER INNEMEN

Thea-Warrior

 

Als ik van zaterdag 17 op zondag 18 juli 2021 naar bed ga, voel ik het al aankomen; ik besef dat ik het verhaal over de energielijnen in Doornik wat bruusk heb afgesloten. Als ik de trap op loop, volgen de Engelen me. Een van hen spreekt als ik net in bed lig: "En 'Het Heilige Jeruzalem dan...!?"

Ik ben niet echt weerspannig, maar zo moe en ik denk wel: 'Is het dan echt niet genoeg? Een roosvenster met een fout, een schilderij van Rogier van der Weyden, een schilderij van Jan van Eyck... zo heb ik toch wel bewezen dat het energielijnenpatroon bestaat!? Het is toch al goed... als ik nu zou sterven?'

Ze staan me aan te kijken. Meewarig is niet het juiste woord. Ze staan er heel gewoon... ze wachten totdat ik mezelf weer bij elkaar heb geraapt, immers Strijders voor het Goede geven het niet op, die gaan door totdat ze overgaan. Terwijl ik inslaap, besef ik dat ik het over het Duizendjarige Vrederijk moet gaan hebben. 

Zondagochtend word ik wakker in het besef dat als er nu iets met mij zou gebeuren dat ik dan al genoeg heb geschreven om aan te tonen dat energielijnenpatronen en krachtplekken bestaan... ik wist niet eens dat mijn queeste mij daar zou brengen. Hoe dan ook, ik kan op mijn dooie gemak verder gaan, er is geen enkele reden om te willen stoppen; van het Goede mag altijd meer naar voren komen, maar minder lange uren achter het computerscherm en meer aandacht voor mezelf kan en mag nu ook. 

 

Ik heb al verteld dat met haar vijf torens - de quincunx - de Kathedraal een voorafbeelding is van 'Het Hemelse Jeruzalem'; van de Hemelstad met zijn vele torens, en dat de quincunx een combinatie is van twee kosmische assenkruizen: het gelijkarmige kruis dat de vier windrichtingen aanduidt en het diagonale kruis dat de hoeken van de aarde vastlegt èn de wereldorde van de kosmos aanduidt. Jeroen Westerman (2016) vertelt dat het middelpunt van deze twee assenkruizen, zowel afzonderlijk gezien als gecombineerd, het middelpunt van de wereld representeert waar zich de verticale as verheft die hemel en aarde verbindt. In het centrum staat dan de kosmische mens die zich met behulp van de assen kan oriënteren in de kosmos. En... iemand die in staat is zich te oriënteren, kan zich tussen hemel en aarde een plaats in de wereld verwerven en uiteindelijk ook in de hemel.

 

Uit het proefschrift 'De Onze-Lieve-Vrouwekathedraal van Doornik: onafhankelijkheidsmonument voor een bisdom' van Jeroen Westerman (2106) weet ik dat op de oostwand van het zuidelijk transept van de Kathedraal een muurschildering van de Hemelstad is aangebracht. Rond 1160! Staand op de Kruising van de rode Belfortlijn en de turquoise Heilige-Geestlijn torent deze schildering op de muur boven een altaar met een beeld van de Madonna omhoog. In 2019 heb ik deze afbeelding gezien, maar weinig notie ervan genomen.

Op de Catharinalijn - buiten de Kathedraal - bevat de sluitsteen van de eerste archivolt van de Porte du Capitole, gebouwd in de periode 1120-1125, een reliëf van 'Het Heilige Jeruzalem'. Jeroen Westerman stelt dat de Hemelstad in vogelvlucht op deze sluitsteen verschijnt en herkenbaar is aan de rondom lopende stadsmuur en enkele torens. Ik vind de steen een mooie bekroning van het onderwerp de opstanding van de doden bij het Laatste Oordeel, dat op de binnenkant van genoemde archivolt staat afgebeeld. In 2019 heb ik door de aanwezige bouwsteigers geen foto van de sluitsteen kunnen nemen.

 

De website van het Koninklijk Instituut voor het Kunstpatrimonium (KIK) in Brussel lijkt me dè plek om een foto van de sluitsteen met de Hemelstad aan te treffen. Het heeft even wat voeten in de aarde, maar met zoekwoorden in het Frans lukt het. Als ik 'Cathédrale Notre-Dame de Tournai' invul, word ik overspoeld door enkele honderden foto's. Ik krijg het warm en snak bijna naar adem; wat een schatkist! Ik besef dat ik ze allemaal zal bekijken en vrijwel direct schiet ik rechtop en valt mijn mond open. Mijn hoofd gaat gonzen als de derde foto een schilderij van Louis Gallait, een schilder uit de negentiende eeuw, betreft; nòg een versleuteling van de energielijnen!?

 

Wie is Louis Gallait? Als ik zijn naam google, zie ik dat ik schilder Louis de afgelopen maanden reeds ben tegengekomen, en wel via een schilderij over de zogenaamde pest van Doornik. Van dat schilderij werd ik dromerig, immers 'Kijk... daar loopt de cantor van de Kathedraal van Doornik zingend voor de allereerste processie uit! Louis Gallait heeft 'mijn' cantor, mijn Albertus d'Antoing, afgebeeld.' 

Volgens mij heb ik op Levendweb niet over dit schilderij 'De Pest van Doornik' vertelt, want destijds voelt het aan alsof ik mezelf voor gek zou zetten. Het schilderij van Louis Gallait op het KIK waarvan ik weke, tintelende armen krijg, beeldt Jezus af... Jezus die een blindgeborene geneest.

 

Vandaag - maandag 19 juli 2021 - heb ik trouwens een compliment gekregen! Als ik deze ochtend achter mijn computer zit te werken, staan (zweven) de Lange, Slanke Engelen weer achter me. Een van hen raakt me aan op mijn rechterschouder: 'Goed gedaan Thea... je hebt de Goede Weg ingeslagen. Dat wat is, is...'

Het voelt vreemd om mezelf op de schatkamer van het Belgische Kunstpatrimonium te verlaten, maar zolang er tijd van leven is, ga ik hier op aarde maar gewoon verder. Een beetje voel ik me de kanunnik die in de Catharinakapel boven de toegangsdeur het gewelf - de Hemel - hooghoudt... wat een smakelijke middeleeuwse humor.