205 LA PORTE DU CAPITOLE

DE CATHARINA-LIJN

Thea-Warrior

 

Het is stil op de Aardewerkmarkt. Het kunstwerk met schilder Lucas en de Madonna staat er vandaag koud en roerloos wachtend bij.

Het zuidelijke portaal van de Notre-Dame staat in de steigers. Deze toegang bevindt zich westelijk van de Parochietoren, en als in de dertiende eeuw de romaanse Sint-Lodewijkskapel - nu met een kleurig dak - wordt gebouwd, raakt de toegang 'keurig' ingeklemd.

Door de eeuwen heen heeft het 12de-eeuwse beeldhouwwerk van de archivolten boven de toegangsdeur serieus door weer en wind geleden. Al eerder zijn reparaties uitgevoerd. Westerman (2016) vertelt dat rond 1870 de getordeerde colonnetten met kapitelen zijn geplaatst. Het paardenlijf met de vissenstaart op het oostelijk kapiteel vind ik schattig. Stroomt er hier wat?

 

Westerman wijdt woorden aan de afbeeldingen op de archivolten. De buitenste archivolt, een driepas met drie nissen erin, kent vele fabeldieren. Op de middelste, smalle, ronde, archivolt bevinden zich engelen en krijgers. De binnenste, brede en ronde, archivolt heeft als thema het Laatste Oordeel en de Opstanding van de doden: heel wat Engelen doen daar hun werk. De centrale sluitsteen van dit archivolt profileert zich met - jawel! - het Hemelse Jeruzalem 

 

Het portaalgebouw bezit twee lagen. Op de begane grond de vestibule, daarboven een buitengalerij met daarachter een zaal met 12de-eeuwse tempera-wandschilderingen: de kapel van de heilige Catharina van Alexandrië. De vier enigszins gedrukte korfbogen van de buitengalerij rusten op vierkante pijlers. Ze zijn open; bevatten geen ramen. Westerman citeert kanunnik is Waucquier als hij stelt dat deze galerij voor de rechters van de kerkelijk rechtbank is ontworpen, immers vanaf deze galerij kunnen zij de openbare terechtstellingen gadeslaan van de door hen veroordeelde misdadigers. Het geeft een wat grimmig karakter aan de lieflijke Aardewerkmarkt, maar het thema van 'Het Laatste Oordeel' op de binnenste gebeeldhouwde boog sluit hierbij aardig aan. Een - iets vriendelijker - toepassing luidt dat mogelijk op deze galerij de waardevolle relieken van de kathedraal zijn getoond aan daarvoor toegestroomde parochianen of pelgrims.

 

Ik wichel in de omgeving. Van de overkant van de Aardewerkmarkt, komend vanuit het restaurant 'Le Pinacle', gaat een zachte, koesterende, troostende energielijn naar de Porte du Capitole. Vanwege de kapel daarboven: de Catharina-lijn. Grappig, door de enigszins schuine ligging van de energielijn lijkt de vorm ervan in het restaurant inderdaad op een pinakel. Ik wichel bij het zuidportaal en neem - terwijl ik er middenop sta - foto's in de richting van de energielijn. Thuis zal ik de loop en het midden van de energielijn wel intekenen.

De energielijn is vrij breed. In het restaurant gaat de lijn door het grote boograam, en wel door de middelste ruit en die aan de kant van de tuinmuur van het bisschoppelijk paleis. De oostelijke grens is de stijl tussen de oostelijke ruit en de middelste ruit. Het krachtigste deel van de energielijn gaat door de ruit aan de kant van de tuinmuur. Wichelen bij de stenen tuinmuur is moeilijk omdat de energielijn behoorlijk in de richting van de muur loopt, waardoor de grens moeilijk is op te pakken; de wichelroede slaat snel tegen de muur aan.

 

Als ik al wichelend zo lichtvoetig mogelijk door de deur van het zuidportaal naar binnen ga en de trap erachter ben afgedaald, kom ik - het midden van de energielijn volgend - vrij snel bijna tegen de oostmuur aan. Plots word ik tot mijn verbazing met rechterschouder en wichelroede tegen de muur 'geworpen'. Verbouwereerd besef ik het niet direct maar een energielijn uit het westen, die niet bij de Acht-ster of Tien-ster hoort, maar naar de ovale vergaderzaal 'de Kapel van de Heilige Geest' van de kanunniken gaat, kruist hier de Catharina-lijn. Later blijken de Catharina-lijn (blauw) en de Heilige-Geest-lijn (turquoise) haaks op elkaar te staan. Als ik omkijk naar de toegangsdeur van de Porte du Capitole blijkt de drempel door duizenden voetstappen mooi afgesleten te zijn: de energielijn kan goed naar binnen.

 

In de kathedraal laat ik de centrale ruimte onder de lantaarntoren op me inwerken. Omdat door de restauratie verschillende delen, waaronder het noordertransept aan de overkant en het gotisch koor achter het doksaal aan de oostkant, afgesloten en niet toegankelijk zijn, staat het altaar in de viering op een waarschijnlijk speciaal daarvoor opgebouwd met rood tapijt belegd plateau.  Schuin voor en naast het altaar staat de opvallend rijke leeuwen-cathedra; de gemakkelijke stoel - nou ja!? - waar enkel de huidige bischop van Doornik, Guy de Harpigny, op mag zitten. Ik wens uit het diepst van mijn hart dat we met zijn allen deze schone rijkdom uit het verleden mogen koesteren; het biedt een tijdsbeeld zonder weerga.

 

We zijn moe, het is tijd om een broodje te gaan eten op de Grote Markt... het worden chocoladecroissants!