166 OMGAAN MET ANGST

IN DE ZWEETHUT

Thea-Warrior

 

Binnen het sjamanisme zijn er meerdere rituelen die mij intrigeren. Van steencirkels leggen tot drumreizen, vrouwenhutten (als vrouwen ongesteld zijn), zweethutten en Vision Quests. In elk ritueel wordt op de een of andere manier verbinding gelegd met de Andere Werelden, met het minder gematerialiseerde. 

 

Op 15 maart 2002 neem ik deel aan een zweethutritueel. Michael - uit Arnhem - leidt het gebeuren in de zweethut. 

Eerst maak ik zo integer mogelijk 16 tabakszakjes in verschillende kleuren: 9 witte (ik verlang naar wijsheid uit het Noorden) met daarbij 1 witte, 1 gele, 1 rode, 1 zwarte, 1 blauwe, 1 groene en 1 paarse: voor elke richting één. In een stukje stof gaat een plukje tabak, dat ik verbind met mijn hart en al biddend aanbied aan de zeven verschillende richtingen: oost, zuid, west, noord, boven, beneden en het midden. Vanuit mijn hart vraag ik voor 'all my relations' om ervaringen en inzichten voor overgave aan en vertrouwen in Groot Mysterie. Ondertussen knoop ik het zakje met een katoenen draadje dicht. Als de deelnemers de zweethut ingaan worden de tabakszakjes hoog in de zweethut opgehangen. Tijdens het ritueel worden de gebeden in de etherische wereld verspreid.

De intentie waarmee ik de zweethut inga, is: Hoe kan ik anderen ondersteunen angst om te zetten in 'vertrouwen in God'?

 

Ik zit in een grote gele darmslurf die eindigt hoog in de kosmos waar een aantal donkergekleurde mannen rond een soort vuur zitten. Het vuur bestaat uit evenwijdige slingers omhooggaande goudgele energie. Ik kijk wat verbaasd naar dit vuur. Zelf ben ik een man en ook donkergekleed. Zie ik de cirkel waarin ze zitten vanuit een hoek en lijkt zij daarom ovaal? Aan een einde staat een soort hoge kaarsenstandaard. Er lijken dikke waskaarsen in te zitten, 3 of 5. De standaard lijkt een gebogen driepoot te hebben, daaruit komt een vrij dunne lange steel en daarboven zitten op een rij gebogen uitsteeksels met de kaarsen. Het lijkt een soort drietand van Neptunus. Volgens mij staat de standaard in het Noorden. Ten opzichte van de standaard is mijn plek in het Zuidzuidoosten. De mannen spreken over het onderwerp waarover ik een vraag heb gesteld in mijn gebed. Ze spreken erover maar ik kan niet horen! Het is alsof dat wat gezegd wordt op een andere manier tot mijn bewustzijn doordringt.

Het openen van de chakra's is in elk geval belangrijk, van boven naar beneden en terug... Dan komen de Godservaringen vanzelf. Ik stel de vraag van mezelf: hoe ik in therapie de mensen kan bevrijden van angst. Ik probeer het antwoord te horen, maar dat lukt niet. Ze maken me duidelijk dat ik moet kijken. Dan zie ik een gele lichtcirkel en in die lichtcirkel verschijnt een steenbok op de top van een berg. Het doet mij-Thea denken aan een tv-reclame voor een likeur of zo.

In elk geval is de kracht van de steenbok op de top van een berg de kracht die ik nodig heb in het omgaan met angst.

 

Een zweethut bestaat uit een aantal ronden, meestal vier, dat wil zeggen voor elke windrichting een. Tussendoor wordt de openingsflap geopend om zuurstof toe te laten, maar de deelnemers blijven wel in de hut zitten. In de laatste ronde van maart 2002 komt het maken van keuzen aan bod. Ik vertel dat voor een persoon op zich goede of slechte keuzen niet bestaan; je weet immers nooit wat een andere keuze zou hebben opgeleverd. Het resultaat kan inderdaad beter zijn, maar ook vele malen slechter. Het enige dat voor mensen bestaat is kiezen-voelen-kiezen-voelen-kiezen... enzovoort. Nou ja, als je bewust kiest voor iets dat jezelf of anderen enorme ellende bezorgd, terwijl er ook andere mogelijkheden zijn, dan lijken het me wel slechte keuzen, en soms lijken foute keuzen te worden gemaakt om alle anderen te leren dat het zó niet moet.

 

De drietand in mijn reis baart me zorgen, dus zoek ik het nodige op in literatuur. De drietand behoort toe aan de Griekse God Poseidon, de Latijnse Neptunus. In de mythologie is Poseidon de god die heerst over de zee, de wateren en hun goden, daarbij is hij de god van de paarden en schudt hij de Aarde tijdens aardbevingen!

In de 19e eeuw wordt het symbool van de drietand gekoppeld aan een planeet die pas in 1846 ontdekt wordt: Neptunus. In die tijd levert het levert de nodige consternatie op dat er nog een planeet bestaat die invloed uitoefent op de Aarde. Planeet Neptunus wordt beschouwd als mysterieus, mystiek en occult, mede omdat de drietand van Neptunus een oud teken is van de duivel. Nu vraag ik me af waarom ze die planeet dan Neptunus hebben genoemd, een andere naam zou verbonden zijn met andere symbolen en mogelijk minder angst hebben opgeroepen. Trouwens... blijkbaar ben ikzelf na de reis ook bang geworden, terwijl omgaan met angst (van anderen) mijn reisintentie is!

 

Hoe dan ook ik vind het wat eng... ben ik nou in de wereld van de duivels geweest? Ik wil natuurlijk wel iets vernietigen! Namelijk angst... Of kan ik beter zeggen dat ik angst wil omzetten in vertrouwen?

 

De pekvork van de duivel is het eindproduct van langdurige verbindingen tussen verschillende pagane goden en de drietand. Heel lang geleden verbeeldt de drietand de drievoudige fallus; symbool van de seksuele vereniging van een god met een drievoudige godin. Aldus is in India Shiva, als echtgenoot van de drievoudige Kali, de drietanddrager.

De drietand van de Chaldeese goden - rond 900 voor Christus - wordt geassocieerd met de bliksem. De lichtflits die uit de hemel komt, bevrucht de Abyss - de onmetelijke diepte ofwel het dodenrijk. Vandaaruit wordt de drietand verbonden met de Abyss-god Poseidon/ Neptunus.

Voor alchemisten staat de drietand symbool voor water en aldus wordt hij verbonden met de diepste plaatsen op Aarde. Daarnaast natuurlijk met de godheid die als bliksem uit de hemel is gevallen, de bijbelse Lucifer, en zo wordt de drietand het attribuut van de christelijke duivel. 

 

Via de theoretische kennis wordt het opnieuw wat beangstigend, maar dan moet ik denken aan mijn bezoek aan de grote piramide van Egypte, waarin ik mijn eigen symbool behorend bij mij als de strijder-in-alle-richtingen heb ontvangen. In dat teken gaan zes leliën elk een kant op, dus zes kanten, een eng ding om vast te houden. Ook daar word ik een 'vernietiger'; de godin met de leeuwenkop: Sekhmet.

Ik hoef niet bang te zijn, ik mag vertrouwen, tenslotte behoort alles tot de ideeën van God... God is Degene die gedoogd... Ik mag strijden voor het goede... en volgens mij is vertrouwen in God beter dan angstig zijn.

 

Uit de Griekse mythologie weet ik dat de geit Amaltheia, die de God Zeus als kind heeft verzorgd, door hem uit dankbaarheid aan het hemelse gewelf is geplaatst als het dierenriemteken Steenbok. In het boek 'Moeder Aarde Astrologie' van Kenneth Meadows lees ik dat ik met mijn geboorte op de avond van 24 december volgens het Medicijnwiel een Gans ben. In die astrologie wordt Gans in het Noordnoordwesten van het Medicijnwiel getekend. Het is net of het een spiegelbeeld is. Opnieuw vraag ik me af of de drietand in het Noorden stond... daar leek het wel op... of was het het Zuiden? Is het een spiegel?