HULP VAN MIJN VRIEND JEZUS
Thea-Warrior
Ja, het is zo, soms ben ik bang in de gewone wereld, normaliter voor mensen en hun reacties, immers dat ze vanuit hun gevoelens of streven zich negatief op mij betrekken. Machtsstreven van iemand is een hele enge, zeker als je bedenkt hoe kort een mens maar hier op Aarde is. Waarvoor in hemelsnaam machtsstreven? Omdat je pas op een machtige positie van waarde bent!? Wat een illusie.
Angst ontstaat als ik waarneem dat anderen overspoeld worden door zogenaamd negatieve gevoelens als afgunst, angst en woede. Ik ben dan bang dat ze hun gevoelens gaan ventileren in agressieve handelingen richting mij, in plaats van dat ze bij hun gevoelens gaan stilstaan om te bedenken welke vigerende wensen er zijn. Wensen die aan de basis liggen van hun gevoelens. Het bespreken van ongenoegen en uiten van wensen zou voor een verandering kunnen zorgen, en soms worden wensen niet ingewilligd, dan vindt de gewenste verandering niet plaats. Iemand kan denken dat hij geboren is met een vlag in de hand waarop staat 'deze persoon heeft zijn hele leven recht op gezondheid', maar zo werkt het niet. Beproevingen zullen er altijd zijn om te groeien... voor zielsontwikkeling.
Op dit moment ben ik in de gewone wereld bij wijle bang, want vertellen over 'het goede' is eenvoudig; vertellen over 'het kwade' is tamelijk bedreigend. Gelukkig ervaar ik veel bescherming, begeleiding en ondersteuning. Als antwoord op mijn huidige angst krijg ik beelden toegestuurd dat ik op Levendweb verhaal over een andere reis waarin eveneens een kristallen bolletje een rol speelt: een reis waarin ik een bang iemand ben! Ik duik wederom in mijn archief en ontdek dat ik deze reis op 11 december 2016 heb gemaakt.
De Landschapsgroep - een groep vrienden, want dat zijn ze in de loop van de jaren geworden - komen een keer per maand op zaterdagmiddag èn zondagochtend bijeen. Op zaterdagmiddag bij een van de leden thuis, dan kijken we terug, wisselen ervaringen uit en bepalen gezamenlijk waar op zondagochtend naar toe te gaan. Op zondagochtend zijn we buiten - in of rond Nijmegen - en stemmen we ons af op meer spirituele aspecten van de omgeving. Iedere deelnemer 'werkt' individueel en probeert contact te maken met de omgeving in zijn algemeenheid of bijvoorbeeld met specifieke bomen. Aldus wordt geprobeerd kennis en inzichten te vergaren. Daarna wisselen we in de groep onze opgedane ervaringen uit, en normaliter eindigen we in een of ander café of restaurant in de buurt, voor koffie met wat lekkers.
Op zondag 11 december 2016 ben ik met de Landschapsgroep op het Begraafpark van de Heilig Land Stichting (BHLS). In de loop der jaren ben ik ervaren geworden in het contact maken met de omgeving. Met bomen heb ik mijn hele leven reeds spontaan contact, zo ook in genoemd Begraafpark. Wat mijn ervaringen van die zondag betreft, kan ik gelukkig teruggrijpen op mijn aantekeningen van die dag:
Ik besluit contact de maken met het bewustzijn van de grote in meerdere stammen gesplitste beuk aan de zuidoostkant (naast het reliëf met de opwekking van Lazarus door Jezus). Op enkele meters voor de beuk stel ik me op en terwijl ik mijn ogen sluit, vraag ik om bescherming, begeleiding en ondersteuning. Ik merk dat ik angstig en nerveus ben.
'Wat als Ik niet in staat ben Contact te maken?'
Naast Me neem Ik een Grote Figuur met een Dichte Blauw Uitstraling waar.
Een Engel?'
Terwijl Ik 'klein' richting de Beuk wil gaan, merk Ik dat Ik in een Keer in de Bovenwereld beland. Echt lekker voel Ik me niet, Ik ben nog steeds Angstig en Nerveus, en dus besluit Ik Mezelf neer te vlijen op de Wolkachtige Afscheiding tussen Midden- en Bovenwereld: 'Ik zie wel of er wat gebeurt...'
Lig Ik daar Angstig en Nerveus te zijn. Opeens bemerk Ik dat Jezus, Mijn Kameraad en Vriend, naderbij komt, bij Mij gaat zitten en een Arm op Mijn Rug legt. Hij spreekt Bemoedigende Woorden. Ik ben blijkbaar nogal Terneergeslagen.
"Ga maar mee naar Mijn Moeder," zegt Hij.
Ik om overeind en strompel Tamelijk Krachteloos met Hem mee terwijl Hij Mij ondersteunt met een Arm rond Mijn Schouders.
Voor Ons zie Ik een soort Tunnel, maar anders dan dat Ik gewend ben. De Tunnel 'wolkt' niet maar lijkt te bestaan uit Rondlopend Vlechtwerk: Horizontale en Verticale Banen vormen Vierkanten. De Banen zijn Grijswit maar Ik zie ook Verschillende Mooie Kleuren vonken.
Ergens bewonder Ik de Tunnel. Ondertussen laat Ik Me door Jezus door deze Doorgang leiden en slaan We in de Tunnel een Hoek naar Links om.
Dan zie Ik Mezelf aan een Ruwe Houten Tafel hangen. Blijkbaar is Mijn Problematiek besproken want de Moeder van Jezus komt aan met een Remedie. In Haar Hand houdt Zij een Glazen Bolletje... dat kan Ik vasthouden als Ik Nerveus en Angstig ben, als Ik opzie tegen de aan Mij opgedragen Taak.
Op het Moment dat Ik het Glazen bolletje in de Hand van Zijn Moeder zie, realiseer Ik Mij dat Ik zo'n Bolletje op Mijn Bureau heb staan. Het is bedoeld om Negatieve Energie van het Beeldscherm op te vangen.
En dan sta ik weer in de gewone wereld met open ogen naar de beukenstammen te kijken.
Beduusd realiseer ik me dat ik terwijl ik daar op de Wolkachtige Afscheiding lag niet-ik-Thea was, maar een man... ik was ik-Petrus en Jezus was niet meer en niet minder dan mijn gewone goede kameraad in de gemeenschap waarin wij leefden. Ik-Petrus had de opdracht gekregen om 'vissen te vangen' ofwel mensen te interesseren voor onze levensfilosofie. Ik-Petrus zag erg tegen deze opdracht om mensen te werven op; dacht dat ik het niet zou kunnen, vandaar mijn neerslachtigheid, vandaar dat ik daar buiten terneer lag.
Jezus praatte op mij in; ik kon het wel! En toen ik niet snel van meer dapperheid getuigde, besloot hij mij mee te nemen naar het huis van zijn Moeder; zij zou wel een oplossing weten. Nou daar hing ik-Petrus aan de tafel. Mezelf realiseren dat ik daar niet-ik-Thea maar ik-Petrus was, deed ik niet!
Waarschijnlijk heeft de Moeder van Jezus - Maria - gedacht dat ik door het stevig vasthouden van het glazen bolletje mijn eigen kracht beter zou ervaren en dapperder zou kunnen zijn.
Op het moment dat ik het Glazen bolletje in haar hand zag, werd ik weer ik-Thea.
De gemoedstoestand 'angstig en nerveus' die ik-Thea voelde vanuit de onzekerheidoproepende vraag of ik wel contact zou kunnen maken met het bewustzijn van de beuk kwam volledig overeen met de gemoedstoestand die ik-Petrus tweeduizend jaar geleden had toen ik de opdracht had gekregen 'vissen te vangen'.
Tot zover wat ik in december 2016 thuis, direct na mijn reis in het Begraafpark, allemaal heb opgeschreven. Ik kan trouwens nog wel wat aanvullen, want als ik-Petrus lig ik op een nogal armoedig grasveld met vele stenen. Het geschenk van het bolletje krijg ik in een dorp met lemen hutten, en de ontmoeting met Maria speelt zich af in een lemen hut met tamelijk dikke wanden en met open kleine ramen (liggende rechthoeken zonder glas).
Maria, de Moeder van Jezus, heeft meel aan haar handen als ze zich bij Jezus en mij in de kamer met de tafel voegt, want ze is in de ruimte ernaast/ erachter op een lemen aanrecht bezig met brooddeeg. Maria kan geweldig goed brood bakken.
Ze is niet zo groot, een beetje mollig en heeft een vrij rond hoofd. Grote donkere krullen omlijsten haar gezicht, dat is bijzonder want de meeste vrouwen hebben donker steil haar. Jezus is zeker een half hoofd kleiner en veel jonger dan ik en hij is veel, heel veel, slimmer op alle gebied, maar we zijn goede vrienden; Jezus is een goede vriend. Hij is fijngebouwd en slank, terwijl ik-Petrus niet dik maar nogal bonkig ben; met grote gewrichten en enorme handen.