79 AILBERTUS D'ANTOING - DEEL 5

MEER HOOGGEVOELIG GEDRAG

Thea-Warrior

 

In 1105 verlaat Ailbertus Kloosterrade en spoedt zich terug naar Tournai. Thyemo laat hij achter. Volgens de Annalist gaat hij naar Tournai om zijn ouders en verwanten op de hoogte te brengen. Nadat hij zijn ouders en bekenden vermaand heeft te verlangen naar het vaderland van het heil wil hij terugkeren naar Kloosterrade (Heidbüchel & Kramer, 1990).

 

Op de hoogte brengen... waarvan? Dat Walger op kruistocht is gegaan? Van het feit dat hij een unieke plek in het Land van Rode ontdekt heeft? Het kan. Een bijzondere actie trouwens... dat 'vermanen'. Is het iets voor Ailbertus? Misschien wel. Onder 'het vaderland van het heil' dient de Hemel te worden verstaan. Ik denk dat het vermanen gerelateerd is aan het feit dat Ailbertus in Kloosterrade de verticale energielijn heeft ontdekt: een Heilige Weg naar de Hemel. Keert hij misschien terug om zijn leermeester te vertellen dat de queeste succesvol is geweest?

 

Stel dat het zo is? Blijft de vraag wie de leermeester is? Bisschop Radboud II van Tournai en Noyon? Het woord 'bisschop' betekent opzichter. Waarvan? Van het volk? Van het bisdom? Van de krachtplekken? Van alles en allen? Het kan. Mogelijk is het toch magister Odo van Doornik die Ailbertus in de materie van energielijnen en krachtplekken heeft ingewijd. Het kan bijna niet dat hij alles zomaar vanzelf te weten is gekomen of zelfstandig heeft ervaren. Kennis van het subtiel etherische is in de middeleeuwen bekend onder de hogere geestelijkheid en adel.

 

In 1105 is er overigens iets bijzonders met Odo van Doornik aan de hand. Op een synode in Reims is hij tot bisschop van Cambrai (Kamerijk) verkozen en gewijd. Een principieel man, deze Odo; het wereldwijde web meldt dat hij in het kader van de Investituurstrijd (Wie heeft het recht een bisschop te benoemen? De keizer of de paus?) weigert zijn benoeming uit handen van keizer Hendrik IV te ontvangen. Zijn standpunt zorgt ervoor dat hij zijn nieuwe ambt een tijd niet kan opnemen. Waar zit hij zijn 'vrije tijd' uit? Gewoon in Tournai? Zijn er festiviteiten vanwege zijn benoeming? Kan Ailbertus bisschop Odo - hij moet een oude bekende zijn - ondertussen in Tournai ontmoeten en spreken? Interessante vragen en plausibele ideeën.

 

Ailbertus verblijft maar kort in Tournai. In hetzelfde jaar 1105 gaat hij reeds terug richting Kloosterrade.

De Annalist vertelt dat op de terugweg een rijke adellijke dame hem vraagt in Elsebech een kloosterkerk voor haar te bouwen. Een monniksorde heeft zich er al gevestigd. Eerst weigert Ailbertus, maar in de nacht erna verschijnt hem een Engel die hem ertoe brengt bereidwillig aan haar verzoek tegemoet te komen. Een half jaar besteedt Ailbertus aan het bouwen van deze kerk (Heidbüchel & Kramer, 1990). 

In wetenschappelijke kringen wordt gediscussieerd over de plaats waarin Ailbertus onderweg gewerkt heeft. Het zou het Henegouwse Hellebecq kunnen zijn. Volgens de Annalist (Ramakers, 2008) ligt de betreffende plek aan de 'pagus Bracbatensis': de weg van Tournai richting Brussel. Mogelijk ligt Hellebecq op de energielijn waarover ik reeds verteld heb. Héel oude wegen lopen vaak over energielijnen.

 

Wat de Engel betreft... iemand die luistert naar Engelen is beslist hooggevoelig. Omdat er in Elsebech een monniksorde bestaat, blijft Ailbertus er niet. Behalve terugdeinzen voor het vaststellen van een kloosterregel, zoals Ramakers (2008) reeds heeft verondersteld, lijkt Ailbertus ongenegen te zijn in groepsverband te leven. Uit zichzelf houdt hij zich wel aan de strenge, ascetische regels die sommige kloosters hanteren, daarvoor hoeft hij niet in groepsverband te leven. Maar leven in groepsverband brengt nog iets anders met zich mee.

In een groep worden individuen geconfronteerd met de energieën van de anderen.

 

In een groep zijn er altijd wel die wat te mekkeren hebben, of de regels overtreden, niet in staat zijn zich aan de regels te houden of de regels willen veranderen, die menen dat er andere doelen gesteld moeten worden of zaken anders uitgevoerd moeten worden. Het is logisch dat mensen zich willen laten horen; het is een soort bevestiging van het eigen bestaan en dat iemand ertoe doet. Sociale contacten hebben zeker waarde, maar voor hoogsensitieve mensen kunnen ze zeer belastend zijn. Tijd en energie steken in het 'goed houden' van het contact, meespelen in de onvermijdelijke status- en machtsspelletjes die in groepen ontstaan, het is doodvermoeiend (en zo zinloos).

 

Als anderen zich ook nog met de hooggevoelige persoon zelf, diens gedrag of ideeën gaan bemoeien, hun verwachtingen proberen op te leggen of eisen gaan stellen aan de kwantiteit van het contact, dan is het, en ik spreek uit ervaring, alsof de persoon zichzelf, de eigen energie, niet meer overeind kan houden. Energetisch heeft iemand er dan een baan aan om de energieën van anderen uit die van zichzelf te houden. Vermoeidheid, ontheemdheid en sterk verminderde waarneming kunnen het gevolg zijn. Terwijl het grote vermogen om waar te nemen nu net het boeiende en verrassende is aan hooggevoeligheid: op etherisch en spiritueel kunnen hoogsensitieve personen zintuigelijk vaak goed waarnemen.

 

Dus wat rest een hooggevoelig iemand? Stil zijn, terugtrekken en gauw weglopen... er zit niks anders op; het behartigen van de groepssfeer, het tegemoetkomen aan het welzijn van anderen, het verdedigen van eigen standpunten gaat ten koste van de eigen energiehuishouding, van het eigen bestaan, van de persoon zelf. Het kan niet de bedoeling zijn. Terugvechten gaat al helemaal niet...

Het nare is dat andere mensen soms niet kunnen invoelen of bij God niet begrijpen waarom die ene persoon (de hooggevoelige) weggaat. Voor hen komt dit gedrag als het ware uit de lucht vallen. Sommigen voelen zich in de steek gelaten, want degene die gaat, heeft immers wel een tijd goed meegedaan en hard gewerkt. Inderdaad een hooggevoelige persoon kan vaak goed zelfstandig werken.

 

In dit kader zie ik Ailbertus zijn functies neerleggen in Doornik. Is er ontevredenheid of een machtsstrijd ontstaan? Zie ik hem snel vertrekken uit Rome. Al die schitterende, tevens vervreemdende, schone materie, gaat het daarom? Zie ik hem vertrekken uit Tournai als mensen in zijn omgeving lof van hem gaan spreken. Is het wel lof of een oneigenlijk wapen om eisen aan hem te stellen, hem onvrij te maken? Zie ik hem dolgelukkig het unieke energielijnenpatroon ontdekken in Kloosterrade, en zie ik hem vertrekken uit Elsebech waar al een monniksorde gevestigd is. De Annalist (Augustus & Jamar, 1995) schrijft dat Ailbertus naar Kloosterrade terugkeert om daar... de Heer standvastig en vroom te dienen.