BLIK IN HET VERLEDEN
Thea-Warrior
Iets verder naar het noordoosten, voorbij de spoorlijn Amersfoort - Ede, ligt de Bloedsteen.
Op zo'n twee meter afstand van deze Steen grond ik mezelf en zorg ik ervoor present te zijn in het hier en nu. Ik sluit mijn ogen, begroet de Steen en bied Liefde aan aan het Elementaire Wezen van de Bloedsteen. Prompt daarop blijkt de Steen te veranderen in een portaal naar een andere tijd.
Terwijl ik de langzame stem van de Bloedsteen hoor, zie ik allerlei beelden uit de steentijd. Er woont een kleine gemeenschap in het gebied. Zelf zeggen ze 'een gemeen'. Op kleine oppervlakken telen ze telen wat gewassen. Wonen doen ze iets verderop in een soort plaggenhutten. De Bloedsteen staat rechtop op een heuveltje en blijkt de identiteit van de gemeenschap te vertegenwoordigen. Tegen de avond verzamelen de bewoners van het gebied zich bij de Steen en daarna gaan ze gezamenlijk naar de hutten.
Reizigers blijken niet zomaar door het terrein te struinen. Ze zetten zich neer bij de Steen en wachten rustig tot de schemering op de komst van de bewoners. Op deze manier vertelt een reiziger niet bedreigend te willen zijn voor de groep. Als bewoners en reiziger elkaar ontmoeten wordt er niet veel gepraat. Aftastend wordt degene die ronddoolt bekeken, en er wordt wat gegiecheld. Na een knik van een oudere vrouw gaat de hele groep, de reiziger incluis, naar de hutten waar de ouderen en zieken overdag verblijven.
Blijkbaar is één persoon elke dag verantwoordelijk voor het uitvoeren van rituelen. Een van die rituelen is het imaginair leggen van verbindingen met de omliggende gemeenschappen. Voor elke naaste gemeenschap 'naait' deze vrouw een liggende acht: imaginair legt ze een lus van de acht om de Bloedsteen heen en de tweede lus om de (identiteits-)steen van een naaste gemeenschap. Op deze manier bevestigt ze elke dag de bereidheid van deze gemeenschap om samen te werken met, of in geval van nood hulp te bieden aan, de naburige gemeenschappen.
Hoe zij de liggende acht naait? Precies zoals mijn vriend en ik gedaan hebben om de verstoring, die ontstaat door het spoorverkeer, te 'repareren' voor de energielijn die over de Doolhoflaan van Landgoed Kernhem loopt. Ze maakt met de toppen van wijsvinger en duim een 'gat'. Steekt de imaginaire naald aan de voorkant erin, haalt deze er aan de achterkant uit, legt de lus om de steen van de naburige gemeenschap, steekt aan de achterkant de naald weer in het gat, haalt deze er aan de voorkant weer uit, legt de lus om de Bloedsteen, steekt de naald aan de voorkant weer erin, haalt deze aan de achterkant eruit, enz.
Marko Pogačnik gaat er vanuit dat de Elementaire Wezens de gebarentaal in combinatie met imaginatie verstaan en begrijpen. Imaginatie is wezenlijk. De communicatie en interactie werkt beter als er beelden bij opgeroepen worden. Bijvoorbeeld van de betreffende andere steen of groep, van eerdere samenkomsten, van vriendelijkheid of bestaande dankbaarheid. Marko noemt het Gaia-Touch-oefeningen, eigenlijk is het een oertaal.
---> 09 - EDE - LANDGOED KERNHEM - VERHALEN - Over Identiteit
---> LIEFDE 2018 Inhoudsopgave