ONSCHULDIG SPEL!?
Thea-Warrior
In de loop der jaren verzamel ik al drummend en reizend tientallen ervaringen in de Andere Werelden. Het lijkt allemaal spel. Is het allemaal spel? Ik drum voor dertien personen, die met de reisintentie 'Steen wat heb je me te vertellen?' reizen. Het zijn de Reizigers met de Steen. Terwijl ze reizen hebben ze een specifieke steen in hun handen. Mijn reis met de Steen en die van hen leiden tot het boek 'Het Verhaal van de Steen' dat in 2006 wordt uitgegeven. Het is een beetje een misser, want ik moet het boek zelf promoten en dat zie ik helemaal niet zitten. Drummen en reizen... dàt zie ik wel zitten.
Op 28 april 2002 krijgt mijn Reis als donker-geklede-man - Sterrenbeeld Steenbok - in het Heelal een vervolg. Ik geef een workshop over sjamanisme in het kader van een meeting voor Internationale Muziektherapiestudenten. Volgens de flyer zou ik de deelnemers een spirituele vorm van muziek laten zoeken, ik moet lachen om die interpretatie! Mijn achternaam is verhaspeld tot Peterman in plaats van Penterman. Dit is net zoiets als de naam 'Petra'; niet de mijne maar regelmatig word ik ermee aangesproken of geroepen. Vanwege de associatie met Petrus irriteert het me absoluut niet; dergelijke 'fouten' herinneren me acuut aan 2000 jaar geleden: fijne en bijzondere herinneringen; Jezus op Aarde te kennen is fantastisch!
In het gebouw van de Hogeschool Nijmegen in de Hugo de Grootstraat is mij een muzieklokaal toegewezen om te drummen. Er bevinden zich veel muziekinstrumenten. Alle studenten zijn onervaren als het gaat om Reizen in de Andere Werelden, en ik zal hen begeleiden met mijn drum zodat zij in een Reis hun Krachtdier kunnen ontmoeten.
Als ik vooraf het lokaal smudge en op de spirits afstem, schudt Adelaar haar veren alsof ze wakker wordt. Coyote gromt lui 'Nu al', rolt wat en begint te snuffelen aan uitwerpselen voordat ze er op een holletje vandoor gaat. Bruine Beer is al wakker en vangt een geur op van water waardoor hij begint te hollen. Ik hoor even later een klaterende beek. In het Noorden zie ik Eland met een fabuleus enorm gewei.
Als ik de spirits aanroep is Adelaar in de lucht op zoek naar voedsel, Coyote zoekt idem naar voedsel en bruine Beer staat in de beek en heeft een zalm in zijn bek. Eland eet blad van een lage boom. Ik ben Eland. Als ik me naar de Kosmos richt verander ik heel even in het sterrenbeeld Eland. Ik-Eland-sterrenbeeld besta uit zilverwit licht, dan kijk ik-Thea ineens vanuit mijn eigen perspectief in een plat ovaal de hemel in. God troont tussen anderen en ze zijn omgeven door geelgoud- en witgouden licht. Ik ben er wat verbaasd over daar zo'n rechtstreeks zicht op te hebben. Als ik me naar Moeder Aarde richt blijk ik ergens heel hoog te staan, ik zie Haar niet. Wat ik zie is een donkerblauwgroene bewegende slurftunnel omlaag. Als ik me naar het Centrum richt, zeg ik 'Great Spirit, Great Mystery of God of welke naam de mensen Je ook gegeven mogen hebben'. Ik denk aan de ruimte die alles met alles verbindt en aan Great Spirit, het principe dat daarin de materie 'verandert' naar aanleiding van gedachtenacties.
Als ik drum is het in een heerlijk tempo. Ik heb een adelaarsveer in de drum gedaan en die ratelt tot mijn schrik heel snel mee. Het is net een ratelslang! In een hoek trilt een sleutel in een kast mee en het is net of er dan af en toe een gans roept. Een van de piano's achter me geeft door het drummen een ruizend geluid af.
Ik voel me vrij rustig en geef me over aan het drummen, ik merk dat ik twijfel met welke vraag ik op reis zal proberen te gaan. Ga ik op reis om te vragen of ik opnieuw de Beer kan zien of worden die ik de avond, voordat ik de levende cel aan Yvonne aanbood, ontmoette of ga ik opnieuw naar de vergadering van sterrenbeeldtekens in het heelal. Heel even zie ik een enorme Grizzly staan. Met van die grijzige buikharen, volgens mij was zij het die avond. Dan wordt het erg stil. Ik geef me over aan de stilte. Ik besef dat de communicatie wegvalt, blijkbaar hoef ik opnieuw alleen spiegel te zijn van alles onder me. Inderdaad ik ben ik-Steenbok, die op de smalle top van een hele hoge berg sta en naar beneden kijk. Veel zie ik-Steenbok niet. Kijk ik op wolken? Ik sta daar heel geduldig, ik hoef niks; ik sta en sta alleen maar. Ook hier verander ik heel even in het sterrenbeeld ik-Steenbok. Opnieuw in zilverwit licht. Dan sta ik als ik-Thea-donkergeklede-man-Sterrenbeeld-Steenbok te drummen in het heelal. Even zie ik in het donker het steenbokteken fel oplichten. De plek waar ik op Aarde sta komt overeen met de plek in het Zuidzuidoosten in het heelal. Althans zo voelt het. In werkelijkheid sta ik niet in het Zuidzuidoosten maar eerder in het noordwesten! Hoe dan ook ik switch een paar keer tussen ik-Steenbok-die-op-de-berg-sta en ik-Thea-donkergeklede-man-in-het-heelal. De andere mannen in het heelal stralen uit dat het een goede zaak is dat ik daar ben en dat er als het ware achter mij iemand staat te drummen (Thea). Dan zie ik-Steenbok-op-de berg plotseling de hemel voor mij in een zilveren mandorla openscheuren. Enorm groot zie ik Pegasus die recht op mij afvliegt. Ze blijft op mij afvliegen maar komt niet dichterbij. Ik vraag me af of ik ik-Bellepheron ben die het kwaad verjaagt. En denk er even aan dat ik door de longontsteking nu niet naar Turkije ga. Dan voel ik ineens dat ik het Medusa-hoofd-met-de-slangen ben. Ik realiseer mij dat Pegasus opsteeg uit het hoofd van Medusa toen Medusa gedood werd. Het voelt heel goed ik-Medusa-met-het-slangenhaar te zijn en ik blijf een tijdje in die ervaring terwijl ik-Medusa Pegasus heel groot in het zilver blijf zien. Wat een enorme hoeveelheid licht! 'Hé, Ik-Medusa en Pegasus samen... is de tijd van mijn-Medusa's dood nabij?'
Als Ik-Medusa herinner ik-Medusa mijn-Medusa's vernietigende kwaliteit. Als ik-Medusa iemand in de ogen kijkt sterft die persoon. Ik-Medusa besluit mijn Medusa's ogen goed dicht te houden. Ik-Thea-Medusa vraag mij af of ik-Medusa behoor tot het kwaad. Ik-Thea weet er niet zo goed raad mee, het kwaad in mezelf wil ik niet afwijzen, gezien mijn kennis over God en het goede en het kwade in de schepping. dan sta ik-Medusa opeens voor God's troon. God is een en al mildheid en kijkt mij-Medusa vol goudglanzend mededogen aan. Ik-Medusa vertel dat ik me realiseer dat ik me ooit aan de kant van de duivels heb geschaard. Dat ik-Engel van God vrije wil had gekregen en dat ik die niet als de engelen aan hem heb teruggegeven, maar dat ik-Engel de vrije wil gehouden heb en toen met God ben gaan concurreren en in strijd ben geraakt met de engelen. Ik-Engel werd een duivel.... Ik-Medusa? Vandaag ben ik-Medusa gekomen om mijn vrije wil weer aan hem-God over te dragen. God begrijpt het en vraagt beleefd of ik als mens dan nog wat te wensen heb. Ik-Medusa ga serieus op de vraag in en antwoord 'Eh, eh, ja, eh ja, 'Ik' zou wel graag alleen het goede...' Dan breek 'ik' mijn antwoord af, als 'ik' zo duidelijk wensen heb geef ik mijn vrije wil nog niet af aan God. God onderkent dat 'ik' besef wat het afstaan van de vrije wil betekent. Op hetzelfde moment ben 'ik' veranderd in een witgouden engel. Ik-witgouden-engel-met-enorme vleugels besta eigenlijk enkel uit het witste licht. Gewichtloos. Ik-witgouden-engel heb een attribuut, maar wat voor een? In mijn linkerhand heb ik een witgouden ronde schrijf, Net volle maan, een 'spiegel' van witgouden licht. Ik-witgouden-engel sta ontspannen. In mijn rechterhand heb ik naar rechtsomlaag een soort scepter, van wit-gouden licht. Aan het uiteinde straalt enorm veel witgouden licht uit. Het lijkt wel een witgouden brandende roos of het lijkt een diamant in ananas- of dennenappelvorm. Samen lijkt het een drum met een drumstok. Het is alsof de echte drum ook bij mij-witgouden-engel hoort, maar alsof het drumgeluid vanzelf geproduceerd wordt. Om mij heen ervaar ik-witgouden-engel een soort verwondering. Er gaat een geruis door de hemel en ik beweeg mijn rechterarm met de scepter omhoog. Zo lijkt het een toorts of een witgouden brandende roos! Het is alsof alle engelen/ aanwezigen vol verbazing toekijken dat ik-witgouden-engel er (weer) ben. Terwijl ik-Thea drum in Nijmegen in de Hugo de Grootstraat 43, in lokaal 119, ben ik daar tegelijkertijd die schitterende witgouden-engel. Met een schok gaat door mij heen dat 'ik' weer veranderd ben in Lucifer. Die vraag blijft in het heelal hangen: Ben ik Lucifer? Volgens mij is het antwoord 'Ja', maar volgens mij is iedereen in de hemel nog van zijn stuk door het gebeuren; kan helemaal niemand het geloven. Als het zo is, is God de enige uitzondering, want wie 'ik' ook ben, God heeft de verandering bewerkstelligd! De Aartsengel Lucifer is terug in de hemel.
Dan zijn de twintig minuten drumtijd voorbij. De studenten lijken allemaal volledig platgeslagen. Ze willen eigenlijk helemaal niet terugkomen in het hier en nu.
Wat een overdonderende gebeurtenis! Laat ik hier en daar wat toelichten:
- Vooraf, als ik alleen ben in de drumruimte, worden mijn krachtdieren wakker.
- Bij het aanroepen van de spirits zijn al mijn krachtdieren met voedsel bezig. Nu doet het me denken aan 'Geef ons heden ons dagelijks brood' uit het aloude 'Onze Vader'. Dat 'brood' is niet enkel fysiek brood voor het lichaam maar absoluut ook spiritueel-energetisch brood voor de ziel om te groeien. Voor wie dit gebed niet kent:
Onze Vader, die in de Hemel zijt,
Uw Naam worde geheiligd,
Uw Rijk kome,
Uw Wil geschiede,
Op Aarde zoals in de Hemel,
Geef ons heden ons dagelijks brood,
En vergeef ons onze schuld,
Zoals wij anderen hun schuld vergeven,
En leid ons niet in bekoring,
Maar verlos ons van het Kwade.
- De levende cel waarna ik refereer is een eicel. Na het weekend bij Sri Ganesha in Goes, in de nacht van 4 op 5 juni 2000, heb ik deze levende cel hoog in het Heelal uit de Hand van God gekregen. Ik berg dit geschenk op in mijn buik, in mijn sekschakra, en loop er enkele maanden mee rond zonder goed te weten wat ermee te doen. Potentieel is deze eicel volgens mij een kind. Dan is daar Yvonne, een collega die graag zwanger wil worden. In overleg met haar probeer ik de eicel over te dragen, maar het experiment van de overdracht mislukt; de levende eicel blijft bij mij. Waarschijnlijk is het mijn boek 'Het Verhaal van de Steen'; wel degelijk mijn kind!
- De vergadering van de sterrenbeeldtekens in het Heelal refereert aan mijn reis van 12 april 2002, waarin de twaalf dierenriemtekens - zonnetekens - vergaderen in de kosmos. In deze vergadering ben ik ik-Steenbok. De dieren op het medicijnwiel van de Indianen zijn trouwens maantekens.
- De verwarring rond de windrichting waarin ik sta heeft te maken met de positie van het sterrenbeeld Steenbok in het zuidzuidoosten, terwijl ik-Thea in de Hugo de Grootstraat ten opzichte van het sterrenbeeld Steenbok in het noordwesten sta!
Is dit nu een individuele reis of heeft deze reis in algemene zin ook een betekenis? Ik denk allebei: natuurlijk is het Mijn Reis, maar in het bewustzijn van de rol van gevoelens (dat gevoelens zijn voor de mens die ze heeft, dat persoonlijke gevoelens de mens zelf iets willen vertellen, en dat gevoelens er niet zijn om met (kwaadaardige) daden in de wereld te uiten) èn met de vrije wil die mensen hebben om op basis van hun gevoelens te kiezen voor het kwade of het goede, is het in deze tijd ècht aan de mensen om die keuze te maken.
Ooit was het zinvol dat er een spirituele identiteit bestond die de mensen aanzette tot het hebben van kwade gedachten of het doen van kwade daden. Op die manier konden de mensen leren over het verschil tussen goed en kwaad, kon het kwaad bespreekbaar zijn zonder te veel direct op de mens en hun daden gericht te zijn, maar nu is het niet meer aan de orde om de schuld voor persoonlijke kwade gedachten of daden te projecteren buiten de eigen persoon.
De mensheid heeft zich in de afgelopen eeuwen zo ver ontwikkeld dat ieder in principe kan beseffen zèlf verantwoordelijk te zijn voor eigen acties. Een kwade, spirituele verleider behoort tot weleer. Ja, ik ben degene die omhoog is gereisd, maar het is God die de duivel heeft gerehabiliteerd; Aartsengel Lucifer is terug in de Hemel. Wij-mensen leven in een nieuwe tijd.
Het bewustzijn en de kennis van de mensen op Aarde heeft zich zover ontwikkeld dat de mensen in al hun individualiteit nu zelfverantwoordelijk zijn. O, het Kwaad op Aarde zal niet een, twee, drie, verdwenen zijn, maar het kàn wèl verdwijnen... het is nu echt helemaal aan de mensen zelf. Velen zullen in deze nog de nodige kennis moeten opdoen... de Engelen zullen er alles aan doen om de mensen te begeleiden en helpen.